Bu dünyada acıların içinden
Sessiz bir çığlık gibi geçtim,
Ne kimseyi suçladım,
Ne de kanayan yüreğimi durdurabildim
Bir seni beklerken,
Kendime yenildim...
Acılar üzerime üzerime gelirken
Bir tek sana kan(a)dım.
Bir tek sen dolup taştın
Kirpiklerimin arasından.
Benim için ne bir heves,
Ne de sıkılınca atacağım bir nesneydin
Sen benim için vazgeçilmezliğin
Kutsalllığıydın...
Sadakatin tohumları
Doğuştan ekilmişti yüreğime
Her tohumda Senin adın yazılmıştı...
Bu kent şimdi yorgun,
Bu kent şimdi Bitkin,
Bu kent şimdi sensizliğe susamış
bozkırlarında anavatanın,
kurak bir iklimi yaşıyor...
Melike Melis / İstanbul
02 Kasım 2013
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder