RÜYA

Rüzgar başladı, düşündüğümüz gibi

martılar kaçtı denizlerden avuçlarımızdaki yuvaya

aynanın önünde kol düğmelerin

asma yapraklarında misket kokusu

şarabı dokumuş üzüm...

gidiyorsun..

gürültülü hüznü fırtınanın, alnımda bıraktığın ter

ve solosu gitarın: "sesinde şarkısı aşkın!"

ikimizin, hani o kardan kalan

ekose eteğimdeki

kızıl yüreğimde... hani o ezgili çiçek..

git!

bakmıyorsun bile ardına gözlerimde yaşlar

sokak lambasının ışığında yağmur

yıkıyor anılarımızı, rüzgarla ürpererek

aşığındım hani her iklimde

hasrete keder gidiyorsun öylece..

koşuyorum ardından

ayakkabılarımın bağcıkları çözülüyor

dolanıyor ayaklarım

düşüyorum sevdana

gitme!

aramızda bir karanfillik mesafe

bu sokak ikimize de çıkmaz diyorsun

kanıyor düşlerim

ben şimdi uzaklara itilmiş bir kadın

sen elleri çiçeksiz sevgili

hani aşk ikizleriydik yorgun sularda

şarkılara yaslanırdık karanlık geceler, şiirlere

bardaktan boşanırdı öpüşmelerimiz

gittin!

saçlarımın buklesi omuzlarında

kanıyor dudaklarım veda sözleriyle

elveda diyor talihim

elveda hayaller, anılara kalacağız artık

bu yaz akşamında.

bize değil ama

yorgun ve aldatılmış yazgıya, hep kırılgan

kal!

henüz lanetlenmeden koruganları kalplerimizin

kazalım son kez AŞK siperini

terkedilmenin savaşında

muzaffer bir çift kartal gibi yırtarak gökleri!

uyandığımda o şafak vakti yoktun yanımda

alnımda masmavi bir yara...

sana saklamıştım beni...

Melike MELİS/ İstanbul

Kalinihta Girit